Twee hersenonderzoekers uit Washington besloten samen een simpel computerspelletje te spelen, waarbij op het juiste moment een raket moest worden afgevuurd. Onderzoeker nummer 1 besliste wanneer er gevuurd moest worden, en de andere onderzoeker drukte op de knop om de virtuele raket te lanceren. Dit klinkt alsof beide heren weinig beters te doen hadden, maar het wordt een ander verhaal als je beseft dat onderzoeker 2 zich in een ander gebouw bevond, en de knop indrukte door hersenactiviteit van onderzoeker 1.

Enkele maanden geleden berichtten we al over een onderzoek waarbij de hersenen van twee ratten via internet met elkaar verbonden werden. Om te laten zien dat eenzelfde principe ook van toepassing kan zijn op mensen bedacht een aantal wetenschappers van de Universiteit van Washington een bijzonder leuk experimentje. Onderzoeker 1, Rajesh Rao geheten, kreeg een EEG-kap op zijn hoofd die zijn hersenactiviteit mat. De andere onderzoeker, Andra Stocco, zat in een ander gebouw met een TMS-spoel op zijn hoofd. Het idee was om een simpel arcadespelletje te spelen, waarbij vijandelijke vliegtuigen uit de lucht moesten worden geschoten met raketten.

Rao was de enige die het scherm zag, en op het juiste moment stelde hij zich voor dat hij op de spatiebalk drukte om een raket af te vuren. Door het zich enkel voor te stellen trad er al een zekere activiteit op in de motorcortex, het gebied dat de ledematen aanstuurt. Deze activiteit werd opgepikt door de EEG-elektroden, die het signaal doorstuurden naar een computer. Via een internetverbinding werd dit signaal vervolgens verzonden naar een computer die in het gebouw van Stocco stond. De TMS-spoel kreeg via deze computer nu het signaal binnen om een kleine magnetische puls af te vuren richting motorcortex van Stocco. Hierop drukte Rocco automatisch de spatiebalk in waarmee een raket werd afgevuurd en het vijandelijke vliegtuig werd vernietigd. Zonder dat Rocco iets van het spelletje zag of hoorde.

De onderzoeksmethoden die hier gebruikt werden, worden al vele jaren gebruikt binnen de hersenwetenschappen. Het experiment was dan ook niet zo zeer bedoeld om een baanbrekende bevinding te doen, maar om te laten zien dat twee mensenbreinen met wat relatief simpele apparatuur aan elkaar gelinkt kunnen worden. Zonder schedels te openen of Uri Geller in te schakelen, is het mogelijk gebleken om met je gedachten iemand anders zijn vinger te besturen. Wat mij betreft is het afwachten totdat mijn hersenen worden gelinkt aan die van een beroemd gitarist, zodat ik via een internetverbinding en wat TMS-apparatuur de meest ingewikkelde gitaarstukken kan spelen. Zonder te oefenen.

Dit artikel werd ook gepubliceerd op Brainmatters.nl.