Het is niet erg verrassend dat er vaak weerwoord klinkt wanneer ik een vorm van kwakzalverij op de hak neem. Komt er dan een goed beargumenteerd betoog over hoe vaccinaties autisme veroorzaken? Interessant genoeg niet: men richt de kritiek dan op de wetenschap zelf. Ofwel men vindt de wetenschap onnodig star, closed-minded en dogmatisch (het ‘oogkleppenargument’), of men probeert zwakke plekken in de wetenschappelijke methode aan te wijzen (het ‘wetenschap-is-niet-perfect-argument’) en soms allebei. Met veel omhaal van woorden wordt dan uitgelegd dat met wetenschappelijke en sceptische bril naar de werkelijkheid kijken op zichzelf een vorm van spiritualiteit is.

Tijd om nog maar eens vier veel voorkomende misvattingen over wetenschap tegen het licht te houden.

Lees verder Ben open-minded, maar met mate →

Er is er altijd wel eentje in de zaal. Ik geef een lezing, en na afloop komt ze naar me toe. Aan de blik in haar ogen kan ik al zien hoe laat het is. Ze laat een wolk van macrobiotisch sterrenstof achter terwijl ze op me afzweeft. Ze heeft een vraag. Een vraag waarop ze vooral lijkt te willen horen dat ik het antwoord niet weet. Ik probeer snel een gesprek aan te knopen met een andere toehoorder, maar ik ben te laat. “Hoe verklaar je dat dan?”

Lees verder Hoe verklaar je dat dan? →

U heeft het waarschijnlijk niet in de gaten, maar er is een heuse revolutie gaande. Daar waar wij als gehersenspoelde massa al lang niet meer zelfstandig nadenken, is er een groeiende groep mensen die tegen de stroming in zwemt. Het zijn de nieuwe intellectuele revolutionairen – dappere lieden die zich onafhankelijk opstellen tegenover wetenschap en journalistiek: de pseudosceptici.

Lees verder De pseudoscepticus op de bres →