Categorie archief: Religie

Van een gezicht in je toast tot samenzweringen

Wij mensen zijn patroonherkennende zoogdieren. Onze verre voorouders waren in staat om de gevaarlijke omstandigheden van de savanne te overleven, doordat ze snel hongerige beesten in hun omgeving konden spotten. Dit vereist een efficiënt mechanisme in onze hersenpan dat betekenisvolle patronen (de kop van een tijger) kan onderscheiden van een ruizige achtergrond (het gras).

Lees verder Van een gezicht in je toast tot samenzweringen

Het ik-perspectief

Eén van de meest wonderlijke fenomenen van mens-zijn heb ik altijd het zelfbewustzijn gevonden. Jij beleeft de wereld vanuit een ik-perspectief. Alsof je in je schedel woont, kijk je naar de wereld door jouw ogen vanuit dat ik-perspectief. Je weet vrij zeker dat alle mensen om je heen een bewustzijn hebben, maar er is maar één die door jouw ogen kijkt – jij. Dat ontstond bij je geboorte, en eindigt wanneer je sterft. Als je niet gelooft in het hiernamaals of een vergelijkbaar pretpark waar je na je dood voortleeft, lijkt dit de enige keer dat je dit perspectief zult meemaken.

Lees verder Het ik-perspectief

De demente ziel

“Geloof je in de ziel?” vroeg de vrouw me terwijl ze in haar thee roerde. Ik wist niet goed wat ik moest antwoorden, want er zijn zoveel verschillende definities in omloop. Sommige mensen hanteren een praktische visie, waarbij de ziel in feite niets meer is dan je verzameling emoties. Anderen gaan zo ver dat zelfs de definitie van de ziel naar wierook ruikt. “Wat is dat, de ziel?” vroeg ik dus maar. “De spirituele en onstoffelijke entiteit die diep vanbinnen je identiteit bepaalt, en die na de dood van jouw stoffelijk lichaam voortbestaat.” Ik begon te vermoeden dat ik te maken had met iemand uit de laatste categorie.

Lees verder De demente ziel