Categorie archief: Hersenen

De vier ruiters van de hedendaagse Apocalyps

Ik hoorde een interview op de radio met twee heren die afgelopen zondagavond in Eindhoven de trein naar Zaandam wilden pakken. Ze waren boos dat er geen treinen reden. Het hele station was enkele uren eerder volledig afgebroken en geplunderd door een rellende menigte, en de twee geïnterviewden hadden daar vrolijk aan deelgenomen. Waarom? De overheid liegt over het gevaar van het virus. De coronamaatregelen hebben als doel om de bevolking stap voor stap te onderdrukken. En dan is het logisch dat mensen in opstand komen, aldus deze forensende hooligans.

Lees verder De vier ruiters van de hedendaagse Apocalyps

Ik denk, maar ik besta niet

Hordes filosofen hebben zich de afgelopen eeuwen gepijnigd over de vraag over wat je nu zeker kunt weten. Weet je eigenlijk wel zeker dat je zélf bestaat? De Fransman René Descartes kwam na een periode twijfelen tot de conclusie dat er maar één ding is waar hij zeker van is: hij twijfelt of hij bestaat. En omdat hij degene is die dat getwijfel voortbrengt, moet hij wel bestaan: cogito ergo sum, ik denk dus ik besta. Zolang iemand sceptisch is over zijn eigen bestaan, bewijst dat in zichzelf dat deze denker bestaat.

Lees verder Ik denk, maar ik besta niet

Moord als symptoom van een hersentumor

“Ik begrijp niet precies waarom ik deze brief schrijf. Ik ben het slachtoffer van veel ongewone en irrationele gedachten. Na er goed over te hebben nagedacht, heb ik besloten om mijn vrouw Kathy vanavond te vermoorden, nadat ik haar heb opgehaald van haar werk. Ik hou ontzettend veel van haar, en ze is de beste vrouw die een man zich kan wensen. Ik kan geen rationele verklaring bedenken voor waarom ik dit zou doen.”

Was getekend, Charles Whitman, 31 juli 1966.

Enkele uren na het schrijven van deze brief haalde Whitman zijn vrouw op van haar werk na haar avonddienst, en bracht haar naar huis. Daar stak hij haar driemaal in het hart terwijl ze lag te slapen. Verder vermoordde Whitman diezelfde nacht zijn moeder, om de volgende ochtend maar liefst veertien willekeurige mensen dood te schieten. Uiteindelijk werd hij doodgeschoten door de toegesnelde politie.

Lees verder Moord als symptoom van een hersentumor

Van een gezicht in je toast tot samenzweringen

Wij mensen zijn patroonherkennende zoogdieren. Onze verre voorouders waren in staat om de gevaarlijke omstandigheden van de savanne te overleven, doordat ze snel hongerige beesten in hun omgeving konden spotten. Dit vereist een efficiënt mechanisme in onze hersenpan dat betekenisvolle patronen (de kop van een tijger) kan onderscheiden van een ruizige achtergrond (het gras).

Lees verder Van een gezicht in je toast tot samenzweringen

Fastfoodmuziek

Ons brein is geprogrammeerd om gek te zijn op fastfood. Het gehalte gezonde voedingsstoffen in een menu van McDonald’s stelt weinig voor, maar daar geeft ons oerinstinct niets om. Vetten en suikers, dat is waar het om draait – onze verre voorouders hadden het energierijke voedsel immers niet voor het oprapen. Daarom was het beter voor de overlevingskansen om te gaan watertanden wanneer er een loeiende biefstuk voorbij kwam draven, dan om trek te krijgen in een salade met tuinkers.

Lees verder Fastfoodmuziek