Een baby uit een kinderwagen grissen, en voor de neus van de verafschuwde moeder opeten. Waarschijnlijk (en hopelijk) zie je zoiets als een weerzinwekkende en slechte daad. Maar sta eens even stil bij het waarom. Waarom is dit moreel verwerpelijk? Is dat niet gewoon jouw morele mening?
Misdenksels: het valse dilemma
“You’re either with us, or against us.” Op 20 september 2001, met de rook nog over ground zero, richtte toenmalig Amerikaans president George W. Bush deze woorden aan het Huis van Afgevaardigden. Ofwel je steunt de harde oorlog tegen het terrorisme, or je staat aan de zijde van de terroristen. Een duidelijke tegenstelling voor iedereen. En een onjuiste.
De #really-movement
Niet vaak maken we een tijd mee waarin de wetenschap van zo’n groot belang is als nu. Ondanks dat zien we een enorme anti-wetenschappelijke golf door de maatschappij trekken. Adviezen van experts worden ondermijnd door een gebrek aan kennis, door toegang tot sociale media én doordat wereldleiders in voorbeeldfuncties er ook lak aan hebben. Mensen gaan stug door met samenkomen, sportcompetities worden doorgedrukt, men doet aan self-medicating met desinfectiemiddel. Honderdduizenden mensen bekijken filmpjes waarin Bill Gates wordt beschuldigd van het eigenhandig ontwikkelen van het virus, zodat hij middels vaccinaties bij iedereen een microchip kan implanteren. En wat te denken van de video’s en artikelen waarin de pandemie wordt gelinkt aan het uitrollen van het 5G-netwerk. Ondertussen lopen de sociale media over van de sentimenten van mensen die de complotten helder doorzien.
Hebt uw bange medemens lief
Te midden van een globale pandemie zijn het de kleine dingen die het vertrouwen in de mensheid een boost geven. Lokale initiatieven om muziek te maken voor ouderen in verzorgingshuizen, inzamelacties voor mensen die door grijpgrage hamsteraars niets meer bij de voedselbank kunnen krijgen, en een publiekelijk applaus uit solidariteit met zorgmedewerkers. En natuurlijk blijven we massaal zoveel mogelijk binnen, gaan we sociale interacties uit de weg, en wassen we grondig onze handen (wat tot mijn schrik voor een hoop mensen een nieuw begrip bleek te zijn).
(Ik berekende) de kansen van een stoelendans
Eén van mijn heimelijke genoegens is om puzzels op te lossen. Ik doel dan niet op de legpuzzels waarbij je na 998 stukjes te hebben gelegd ziet dat er nog maar één stukje in de doos ligt. Ik bedoel van die raadseltjes over personen die Alice, Bob en Charlie heten, over rode en blauwe ballen in een doos, en de prijs van kippen op de markt.
Een puzzeltje
Van mijn broer kreeg ik met Kerst een aardig boekje vol met dit soort puzzels. Vandaag heb ik, toevallig samen met genoemde broer, zitten tandenknarsen op een raadsel waarbij elke logische aanpak ons in de steek leek te laten. Komt ie.